rozstrzygnąć spór

См. также в других словарях:

• spór — m IV, D. sporu, Ms. sporze; lm M. spory «spieranie się z kimś; polemika, zatarg» Spory graniczne, międzynarodowe. Zażarty, namiętny, zajadły spór. Spór między bratem a (i) siostrą. Rozstrzygnąć spór. Zażegnać spór. Toczy się spór o pieniądze.… …   Słownik języka polskiego

• bezstronnie — przysłów. od bezstronny Przedstawić bezstronnie sprawę. Bezstronnie rozstrzygnąć spór …   Słownik języka polskiego

• połowicznie — «niezupełnie, niecałkowicie, częściowo, w połowie» Połowicznie zaznajomić się z jakąś sprawą. Rozstrzygnąć spór połowicznie …   Słownik języka polskiego

• arbitraż — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. u; lm D. y || ów {{/stl 8}}{{stl 7}} rozstrzyganie spornych kwestii przez bezstronnego rozjemcę (arbitra); postępowanie rozjemcze : {{/stl 7}}{{stl 10}}Arbitraż międzynarodowy, krajowy, gospodarczy.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• na korzyść — {{/stl 13}}{{stl 8}}{czyjąś, kogoś, czegoś} {{/stl 8}}{{stl 7}} dla czyjegoś pożytku, zysku, w czyimś interesie; przychylnie dla kogoś; z korzyścią, korzystnie; dając pierwszeństwo czemuś, preferując coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Działać na wspólną… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ugodowo — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} w sposób ugodowy, dążąc do kompromisu lub zawierając go : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rozstrzygnąć spór ugodowo. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rozstrzygać — ndk I, rozstrzygaćam, rozstrzygaćasz, rozstrzygaćają, rozstrzygaćaj, rozstrzygaćał, rozstrzygaćany rozstrzygnąć dk Va, rozstrzygaćnę, rozstrzygaćniesz, rozstrzygaćnij, rozstrzygaćnął, rozstrzygaćnęła, rozstrzygaćnięty, rozstrzygaćnąwszy… …   Słownik języka polskiego

• rozstrzygać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, rozstrzygaćam, rozstrzygaća, rozstrzygaćają, rozstrzygaćany {{/stl 8}}– rozstrzygnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, rozstrzygaćnę, rozstrzygaćnie, rozstrzygaćnij, rozstrzygaćnął, rozstrzygaćnęli {{/stl 8}}{{stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• nierozstrzygalny — «niemożliwy do rozstrzygnięcia, nie dający się rozstrzygnąć» Nierozstrzygalny spór …   Słownik języka polskiego

• pryncypialnie — «opierając się na określonych zasadach, przyjmując nadrzędne racje, trzymając się konsekwentnie wyznaczonych zasad; w sposób bezkompromisowy, zasadniczo» Przedstawiać jakąś sprawę pryncypialnie. Rozstrzygnąć jakiś spór pryncypialnie …   Słownik języka polskiego

• rozprawić się — dk VIa, rozprawić sięwię się, rozprawić sięwisz się, rozprawić siępraw się, rozprawić sięwił się rozprawiać się ndk I, rozprawić sięam się, rozprawić sięasz się, rozprawić sięają się, rozprawić sięaj się, rozprawić sięał się «załatwić porachunki… …   Słownik języka polskiego